Pek çok takipçim, seçim sonrası “toplumsal kurtuluş mücadelesi” anlayışından “bireysel kurtuluş mücadelesi” anlayışına radikal bir şekilde geçmeme şaşırdı.
“hocam yıllardır umut veriyordunuz, ne oldu da birden bu ülkeden umudu kestiniz?” soruları bolca geldi.
Öncelikle belirtmem gerekir ki, umudum bitmedi, sadece umudumu farklı bir yere kanalize ettim: bireysel kurtuluş mücadeleme.
Bu bakış açımı, hemen seçim sonrası yazdığım şu iki yazıda da sizlerle paylaştım. Kaçıranlar için aşağıya ekliyorum:
Yazılarda belirttiğim gibi, yıllardır “bu dipten döneriz artık” dediğim dip bir türlü gelmediği için, artık dip beklemeyi bıraktım.
Böylece, sırtımda gittikçe ağırlaşan bir yüke dönüşen ülkeyi, sırtımdan indirip bir köşeye bıraktım.
Artık sırtımda ülke yükü olmadan yürüyorum.
Bu beni hem hızlandırdı, hem umutlandırdı, hem de daha başarılı bir geleceğe olan odağım netleşti.
İş hayatımın ilk yıllarında Macaristanlı bir yöneticim vardı. Perakende sektöründe satın alma yöneticisiydim. Türkiyenin en büyük perakende zincirlerinden birinde çalışıyordum. Firma İngiliz kökenli, uluslararası bir firmaydı ve TR’ye satın alma yoluyla girmişti.
Macaristanlı yöneticim bana hep derdi ki,
“İbrahim, Perakende’de satın almacılık çok dinamik bir iştir, bir sürü ürün alır, raflara koyar, şansını denersin. Kimisi binlerce satar, kimisi hiç satmaz. Satmayanla ilgili hiçbir umuda kapılma, beklentiye girme, anında “bu satmıyor” de ve sıradaki ürüne geç, yoksa rafı işgal eden ve hiç satış görmeyen onlarca çöp ürünün olur. Yani, eğer bir işte FAIL olacaksan, FAIL FAST. Hızlı vazgeç.”
İşte bu felsefe, sonrasında Trading’deki “hızlı vazgeç” bakış açıma da temel oldu ve ne olursa olsun o tuşa basıp, zararı kabul edip yoluma devam ettiğim bir stop loss disiplini geliştirdim.
Üstelik, bunu hayatıma da adapte ettim, çünkü fail fast – stop loss mantığı bende Trading’den hayatıma değil, hayatımdan Trading’e aldığım bir mantıktı.
İşte, ülke için de, seçimden sonra fail fast – stop loss kararımı uyguladım. Evet, çok “fast” olmadı, yani çok hızlı hareket edemedim. Sonuçta 38 yaşındayım, belki bu ülkenin bir ortadoğu çöplüğü olduğunu çok daha erken anlamalıydım. Ancak insan sevdiği ve bağlandığı şeylerden kolay kolay vazgeçemiyor.
Velhasılı, artık her sabah “bu toplum nasıl kurtulur” diye değil, “ben nasıl kurtulurum” diye kalkıyorum yataktan.
Planım, projelerim, hayallerim hep kendim, ailem ve yakın çevrem üzerine. Toplumsal bir kurtuluşu hayal etmiyorum, beklemiyorum, ummuyorum.
Artık benim toplumu değil, toplumun beni ikna etmesi gerekiyor.
Sizlere de önerim, bu toplumun dip toplamındaki huzuru ve gelişimi hedeflemek yerine, kendinize odaklanın. Stop Loss sadece Trading bazlı bir kural değil, hayatınızın tamamına uygulamanız gereken bir şey.
Yani, lütfen fail fast. Olmuyorsa ısrar etme, hızlı vazgeç.
Sadece ülkeden değil, seni üzen sevgiliden, sana değer vermeyen arkadaştan, seni küçümseyen insanlardan, sana değer vermeyen işten, hak ettiğini kazandırmayan meslekten, sana para kazandırmayan pozisyondan, sana zarar veren her şeyden,
HIZLI VAZGEÇ!
Çünkü bu rasyonel aklın gereğidir.
Cok sukur ki blogun ve yazıların nasip oldu.